بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ

إِذا زُلْـزِلَـتِ الاَْرْضُ زِلْـزالَـهـا (1) وَ أَخْـرَجَـتِ الاَْرْضُ أَثْـقـالَـهـا (2) وَ قـالَ الاِْنْـسـانُ مـا لَـهـا (3) يَـوْمَـئِـذ تُـحَـدِّثُ أَخْـبـارَهـا (4) بِـأَنَّ رَبَّـكَ أَوْحـى لَـهـا (5)يَـوْمَـئِـذ يَـصْـدُرُ النّـاسُ أَشْـتـاتـًا لِـيُرَوْا أَعْـمـالَـهُـمْ (6) فَـمَـنْ يَـعْـمَـلْ مِـثْـقـالَ ذَرَّة خَـيْـرًا يَـرَهُ (7) وَ مَـنْ يَـعْـمَـلْ مِـثْـقـالَ ذَرَّة شَـرًّا يَـرَهُ(8)

به نام خداوند بخشنده مهربان

هنگامى كه زمين به سخت ترين لرزه هايش لرزانده شود، (1) و زمين بارهاى سنگين خود را بيرون ريزد، (2) و انسان گويد: «زمين را چه شده كه اين چنين است؟»; (3) در آن روز است كه زمين تمام خبرهاى خويش را باز مى گويد. (4) زيرا پروردگارت به او، چنين فرمانى داده است. (5) در آن روز است كه مردم به صورت دسته هاى پراكنده)از گورها(بيرون مى آيند تا كارهاشان به آنان نشان داده شود. (6) پس هر كس هموَزن ذرّه اى نيكى كرده باشد، آن را مى بيند. (7) و هر كس هموَزن ذرّه اى بدى كرده باشد، آن را مى بيند. (8)